Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym małżonkowie są zobowiązani do wierności. Naruszenie tego obowiązku, czyli potocznie mówiąc zdrada, jest w zasadzie najczęstszą przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego.

Przesłanka ta tylko pozornie wydaje się prosta w interpretacji, nie jest bowiem tak, iż zdrada to tylko i wyłącznie obcowanie płciowe z inną osobą czyli tzw. cudzołóstwo. Otóż w rozumieniu orzecznictwa sądowego zdrada to „wszelkie zachowanie się małżonka wobec osoby trzeciej, które może stwarzać pozory cudzołóstwa lub w inny sposób wykracza poza granice przyjętej normalnie obyczajowości i przyzwoitości”.

Takie podejście świadczy o tym, iż orzecznictwo wierność małżeńską definiuje bardzo szeroko. Natomiast z drugiej strony wystarczy jednorazowy akt zdrady aby uznać go za przyczynę zawinienia rozkładu pożycia.

Sądy przyjmują również, że zdrada jest przyczyną zawinienia rozpadu małżeństwa nawet w przypadku gdy doszło do niej za zgodą współmałżonka. Życie oczywiście niesie coraz to nowe przypadki z jakimi trzeba zmierzyć się na sali sądowej, dlatego również taka zgoda na zdradę nie będzie zawsze jednoznaczna do zinterpretowania. Można sobie bowiem wyobrazić sytuację, w której małżonkowie zapraszają do współżycie osobę lub osoby trzecie bądź też korzystają z klubów umożliwiających „wymianę” partnerów tzw. swing. W takim przypadku jeśli doprowadzi to do rozpadu małżeństwa to uznać należy, że wina leżeć będzie po obu stronach związku.

Zdarzają się również sytuacje, że niedochowanie wierności małżeńskiej następuje już po zaistnieniu rozkładu pożycia. Sąd Najwyższy uznał jednak, że związek jednego z małżonków z innym partnerem w czasie trwania małżeństwa, lecz po wystąpieniu zupełnego i trwałego rozkładu pożycia między małżonkami, nie daje podstawy do przypisania temu małżonkowi winy za ten rozkład.

Trzeba w tym miejscu wspomnieć również o pozorach zdrady. Są to takie zachowania, które mogą u postronnego obserwatora zostać obiektywnie odebrane jako przejaw niewierności.  Najczęściej są one uznawane przez sądy za równoważne faktycznej zdradzie.

Na koniec podkreślę, iż należy pamiętać, że obowiązek dochowania wierności między małżonkami trwa także w razie orzeczenia separacji, a zatem zdrada małżeńska w tym czasie może stanowić o winie w rozkładzie pożycia w późniejszym postępowaniu rozwodowym. Jest tak dlatego, że separacja ma w założeniu prowadzić do odnowienia więzi pomiędzy małżonkami.